يخ بسته ام ،در آتش طعنه هايت!
راز چيست؟
ميگويي يا بگويم...؟

همیشــــه ماندگـــار مـــن،
همـــه مـــــی خواهند .....
تو از ســـرم بیوفتــــی
غافــــل از اینکــــه
من تو را در دلـــم پنهـــان کــــــرده ام....

چشمهايت گرسنه نيست نگاهم نميكني؟يا اين كه روزه اي؟
 

خاطره ها من را به آنجایی ببرید که برای نخستین بار دل من به تپش های دلی دیگر پاسخ داد

قلبم را که پیش از این نثارت کردم
امروز نیز روحم را برایت هدیه می فرستم
لا اقل نگذار در کادو بماند به دستان تو امیدوار است,,,

گاه کوچکم میبینی گاه بزرگ
نه کوچکم نه بزرگ
خودت هستی که گاه دور میشوی و گاه نزدیک

از آسمان
تا زمین
راهی نیست!
اگر...
تو ماه شب باشی
و من برکه ی کوچک آب!

عـاشـقی جــرم قـشنـگی ست ، به انـکـار مـکـوش...

چشم ها را میبندم
گوش هارا میگیرم
با ساعت مشامم،اینک وقت عبور عطر تن توست...

از ما كه گذشت ؛ ولي به ديگري موقتي بودنت را گوشزد كن تا از همان اول فكري به حال جاي خاليت بكند .......

بي هيچ دليلي به يادت هستم تانقض كندقانوني راكه هنوز علت مي طلبد

گله نکن ، از آدمی که غصه هاش فراوونه /
از آدمی که روز و شب توو لحظه هاش پریشونه /
به حرمت اشکای تو به سوی تنهایی می رم /
گله نکن عزیزکم ، من دلمو پس می گیرم /
گاهی وقتا جایی واسه گله کردن هم نیست....

مثل باران خاطراتت ماندني است.. لحن پرمهرصدايت خواندني است.. گرچه مااندك زماني دركنارت بوده ايم.. تاابدمهرووفايت درنهادم ماندني است.

میشه پروانه بودوبه هرگلی نشست امابهتره مثل تومهربون بودوبه هردلی نشست


ناگزيرازسفرم بي سر و سامان چون باد/
به گرفتار رهايي نتوان گفت آزاد/كوچ تاچند؟مگرمي شود ازخويش گريخت؟/
بال تنهاغم غربت به پرستوهاداد