ترکت میکنم تاهر3راحت شویم:
من ازقیدتو
اوازقیدمن
وتوازقیدخیانت

ز تلخی سکوتت من چه بگویم / همان بهتر که از غم ها نگویم
تو کاری کرده ای با بی وفایی / دگر از عشق خود با کَس نگویم . . .

دیگری جز تو مرا این همه آزار نکرد / آنچه کردی تو به من هیچ ستم کار نکرد . . .

با یاد تو این ستاره ها رنگی بود / این دفتر خاطرات من سنگی بود
از درس کلاس عاشقی سهمم باز / یک زنگ فقط دوری و دلتنگی بود . . .

روزي مي شود كه برگ برنده ات دل مي شود .... اما تو ديگر حاكم نيستي !

در نظربازی ما بیخبران حیرانند / من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی / عشق داند که در این دایره سرگردانند

هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید - بهر یک گل منت از صد خار می باید کشید / من به مرگم راضیم اما نمی آید اجل - بخت بد بین، از اجل هم ناز می باید کشید

برای دیدن تو چشم میکند گدایی / به خدا که این گدایی ندهم به پادشاهی

به اندازه ی چشمان کفتربازی که کفترش بر بام دیگری نشسته ، بیقرارتم !

گل اگر چشم خودش باز کند خواهد مرد / ماه در اوج غرورش به زمین خواهد خورد / چون به زیبایی تو حسرت ، عالم خوردند / برق چشمان تو روح از تنشان خواهد برد .

خود نويس محبتم را از سياهى شب پر ميكنم
و بر سپيدى صبح مينويسم بيادتم.

چه حالي ميده وقتي ميري پادگان پست بدي همش اميدت اين باشه كه وقتي رفتي خونه بري اوني كه دوستش داري رو ببيني ولي چه حالي ميشي وقتي خدمتت تموم شده بفهمي تو داشتي سر پست به اون فكر ميكردي و اون با يكي ديگه بوده ! اخه چرا ؟

بسلامتی اونی که دوست داشتنو باتمام وجود یادش دادیم و
اون رفت و
به یکی دیگه امتحان پس داد …

کاش میشد بی کسی را چاره کرد / دفتر دلواپسی را پاره کرد / یک سحر زلف تورا در خواب خوش / با نوازش های باران شانه کرد / درپس دیوار این شهر عجیب در کنارت عاشقانه خانه کرد / کاش میشد دست در دست تو داد و دیده با اهل جهان بیگانه کرد.
 

قوانین علم را به هم زده اى!
نبودنت وزن دارد
تهى ... اما سنگين!