امروز ذهنم پُر است از یک مادیان و کره اش ! فردا برایت شعری عاشقانه خواهم نوشت. (حسین پناهی )

انگشتتو مشت کن ... . .... مشته؟ ... .. .. حالا محکم بزن تو چشم تا کور شو دوریتو نبینم...

بهانه های دنیا تو را از یادم نخواهند برد.من تو را در قلبم دارم نه در دنیا

ميگن پا ستون بدنه انسانه ، ولي هيچكس نميدونه ستون زندگي من فقط ” تويي ”

برروی دریچه ی قلبم نوشتم :ورودممنوع عشق آمدوگفت:من بی سوادم

دوستت دارم ، رازیست که ، در میان حنجره ام دق میکند وقتی که نیستی....

شده ای مثل تابلوهای ورود ممنوع!
مثل خطوط عابرپیاده
مثل تمام چراغهای قرمز
روزی اما از تو گذشتن را با تمام وجود تجربه میکنم...

اشکهایم که سرازیر میشوند......
دیری نمی پایدکه قندیل می بندد...
عجیب سرد است هوای نبودنت

زندگی باور آرزوهاست
من که آرزوی به تو رسیدن را باور دارم

آدم هایی که این جمله رو می شنون خوشبخت ترین آدم ها هستن:
"عیب نداره با هم درستش می کنیم .''
این جمله یعنی آخر هر چی دوستیه

می آیی ... می روی ... و فقط یک سلام ... و گاهی یک خداحافظی
نه ... این انصاف نیست ...
من و یک دنیا عشق .... تو و یک دنیا بی تفاوتی ...

من همین حوالی توأم...
شاید کمی دورتر و تو در حوالی دلم !!!
باور کن نزدیکتر ...

تکون نخور پلک نزن
بهم نریزه ترکیب
یه خورده عاشقونه تر
آهان...
حالا بگو سیب...

به من رحم کن
من دلم نازکه
ب حدی ک با گریه عاشق شدم
تو هر جای دنیا بری شک نکن
باید بازبرگردی پیش خودم

تو گوشاتو بگیر محکم...
دارم من ازخودم میگم...
دارم با خودم از روزی...
ک عاشقت شدم میگم...