یاد گرفته ام انسان مدرنی باشم و هر بار که دلتنگ میشوم به جای بغض و اشک . . . تنها به این جمله اکتفا کنم که هوای بد این روزها انسان را افسرده میکند . . .

متاسفم . . . برای اینکه نگفتم چقدر سعت داشت مهربانی قلبت ، وقت نشد تشکر کنم بابت آرامشی که هنگام حضور با تو داشتم ، متاسفم که نگفتم خیلی دوستت دارم ، نمیدانستم جهانم چه خالی میشود در نبود تو . . .

این روزها حسی دارم آمیخته با دلتنگی . . . کم می آورم ، بازوانی میخواهم که تنگ در برم گیرند ، اما نه هربزوانی . . . فقط آغوش تو . . .

سکوت ، همیشه نشانه رضایت نیست!
شاید کسی دارد خفـــــه می شـــود پـشت ِ یـک بـغـض....

خوبان رابایدروی چشمهاگذاشت---کجایی؟چشم هایم بهانه ات راگرفته اند!

تقصیــــــــر هیــــچ کــــس نیــســـت
بـــه نام "عشـــــــق"
جسمـــــــت را
لگــــد مال بوســــــــه های هـــــوس آلـــودشان می کنند
و بــــــه نام "ناپاکــــــیٍ تـــــــو"
فـــــراموشت می کنند
بــــــه نام "نجـــــابـــت" بایـــــد ســـــکوت کنـــــی
و بــــــه نام "صبـــــــــر" از درون ویــــــــــران می شوی.......

ب سادگی رفت...نه اینکه دوستم نداشت نه!!
فهمید خیلی دوستش دارم!!!

اولینــــــــــــــ بآر نیستـــ کهــ گریهـــ میکنمــــ...
امـــــآ اولینـــــــــ بآر استـــــــــــــــــ
کهـــ گریهـــ آراممــــــــــ نمیکنــــــــــــــــــــــد

بـایــــد کـسـی را پـیـدا کـنـم
کـه دوسـتـم داشـتـه بـاشـــــد
آنـقـدر کـه یـکــــی از ایـن شـب هـای لـعـــنـتـــــــی
آغـوشـــش را بـرای مـن و یـک دنـیـا خـسـتــــگـی ام بـگـشــــایـد
هـیـــــچ نـگـویـد .
هـیـــــچ نـپـرسـد .
فـقـــــط مـرا در آغـوش بـگـیـرد
بـعـد هـمـانـجـا بـمـیــرم
تـا نـبـیـنـم روزهـای آیـنــده را
روزهـایـی کـه دروغ مـی گـویـد
روزهـایـی کـه دیـگـر دوسـتـم نـدارد
روزهـایـی کـه دیـگـر مـــرا در آغـوش نـمـی ـگـیـرد
روزهـایـی کـه عـاشـق دیـگـری مـی ـشـود

قـول داده ام....
گــاهـــے،هـــر از گـــاهـــے
فانـوس یـادت را بـے چـراغ و چـلـچـله
روشـن کـنـم
خیالت راحت، مـــن ھمان مــنـم
هـنوز هـم در ایـن شـبـهاے
بے خـواب و بـے خاطـرہ
میـان ایـن کـوچـه هـاے تـاریـک پـرسـہ مـیـزنـم
امـا بـه هـیـچ
سـتاره ی دیـگری سـلام نـخـواهـم کـرد
خیـالت راحــت

چشات واسه من مقدس اند
نبینم بارونی شن ،دلم تاب این همه زجر را ندارد

هِزار بْار گُفتَم ...
بْا ايْن بْاد هْاي هَرزِه نَگَرد ...
حْالا ...
بْاﻻي آن دَکَل ...
بْا سْيم هاي لُخت فِشار قَوي ...
دسْت و پَنجه نَرم کُن ...
بْادبْادَک ِ جَوان ...

انتظار سخت است.فراموش کردن هم سخت است امااینکهندانی بایدانتظاربکشی یافراموش کنی سختتر است

آغوشت همانند "جنگ ویتنام" است
هرکه رفت
یا برنگشت
یا اگر برگشت دیوانه بود!

گاه اين نازك دلم ياد رويت ميكند
گاه با ديدار گل ياد بويت ميكند
گاه با دلواپسي در كنار پنجره
از هزاران قاصدك پرس جويت ميكند

تازه واردم