رفتی تو و زینبت ز غم می سوزد
آتش ز نوایش به دلم افروزد
این خانه عزاخانه شود بار دگر
هر گاه نگاه خود به در می دوزد . . .

باد پاییزی اگر برگ خزان را می برد
مهر زهرا هم گناه شیعیان را می برد . . .
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

لعنت به عدو که روح تقوا را کشت
ایمان و کمال و عشق و معنا را کشت
باز آ و بگیر انتقامی سنگین
از آنکه ز راه ظلم زهرا را کشت
شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) تسلیت باد

هرچه باشد من نمک پرورده ام
دل به عشق فاطمه خوش کرده ام
حج من بی فاطمه (س) بی حاصل است
فاطمه (س) حلال صدها مشکل است . . .

ما زنده به لطف و رحمت زهرائیم
مامور برای خدمت زهرائیم
روزی که تمام خلق حیران هستند
ما منتظر شفاعت زهرائیم
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بر شما تسلیت باد

بی تو با شمع علی تا به سحر می سوزد
شمع می میرد و او بار دگر می سوزد
یک نفر مثل درختان سپیدار بلند
در خیالش همه شب بین دو در می سوزد . . .

الهی داد از این دل داد از این دل / کنار قبر زهرا کرده منزل
بگو زهرا زجا خیزد ببیند / که اشک دیده کرد خاک او گل . . .
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

فاطمیه قصه گوی رنج هاست/فاطمیه تفسیر سوز مرتضی ست/فاطمیه شعر داغ لاله است/قصه زهرای هجده ساله است/فاطمه شرح دیوار و در است

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود/خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود/ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه/گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود

دکتر شریعتی: خواستم بگویم، كه فاطمه دختر محمد است. دیدم كه فاطمه نیست. خواستم بگویم، كه فاطمه همسر علی است. دیدم كه فاطمه نیست. خواستم بگویم، كه فاطمه مادر حسین است. دیدم كه فاطمه نیست. خواستم بگویم، كه فاطمه مادر زینب است. باز دیدم كه فاطمه نیست. نه، این‌ها همه هست و این همه فاطمه نیست. «فاطمه، فاطمه است»

ای كاش فدك این همه اسرار نداشت ای كاش مدینه در و دیوار نداشت فریاد دل محسن زهرا این بود ای كاش در سوخته مسمار نداشت كاش قلبم به قبرش راه داشت كاش زهرا هم زیارتگاه داشت

حضرت زهرا (س) فرمود: خدایا مرا فارغ کن که تمام توجه ام به آن باشد که برای آن خلق شده ام.

آب! بسوزد دلت/ خاک! شود خاک عزا بر سرت/باد! پریشان شوی/ چشم! الهی که بباری فقط/ پیش نگاه شما… مادر خورشید سوخت

زآن روزی که سیلی خورد زهرا
سیه شد روزگار اهل معنا
شنیدم زعارفی که می فرمود
حکم فرج را کند زهرای سیلی خورده امضا

ما گوشه نشینان غم فاطمیه ایم
محتاج عطا و کرم فاطمیه ایم
عمری است که از داغ غمش سوخته ایم
دل سوخته ی عمر کم فاطمه ایم