دیدین یه وقتی توی زندگی می خوایم یه تصمیمی بگیریم و یه فرد خیر خواه بهمون راه درست رو نشون میده، اما ما چون دیدمون محدوده متوجه آینده نگری اون آدم نمیشیم و تصمیم اشتباهی می گیریم و بعد تا آخر عمر حسرت می خوریم که چرا از فرصتمون درست استفاده نکردیم و به حرف اون آدم گوش ندادیم. به نظرم زندگی دنیا همون فرصته، پیامبران اون آدم خیر خواه، اشتباه ما گوش نکردن به حرفشون و حسرت همیشگی ما همون آتش جاودان جهنمه. من فکر می کنم آتش جهنم از جنس حسرته، یه حسرت عمیق و همیشگی برای استفاده غلط ازفرصت کوتاه زندگی