قصه عشقت را ...
به بیگانگان نگو !!!
چرا که این کلاغهای غریب
بر کلاه حصیری مترسک نیز
آشیانه می سازند...

اگه فراموشم كنی ميرم سراغ سرنوشت ، ميگم چرا اسم منو فقط تو قلب تو نوشت ، اگه فراموشم كني سلطان قصر غم ميشم مثل يه شمع بي فروغ لحظه به لحظه كم ميشم

كاش ميشد غصه ها رو تا كنم * پشت پرچين نگاها جا كنم * كاش ميشد در امتداد لحظه ها * لحظه اى را نيز با تو نجوا كنم

هميشه دور بودن معناي فراموش كردن نيست ، گاهي فرصتي ست براي دلتنگ شدن

زندگى كرديم اما باختيم / كاخ خود را روى دريا ساختيم
لمس بايد كرد اين اندوه را / بر كمر بايد كشيد اين كوه را
زندگى را با همين غم ها خوش است / با همين بيش و همين كم ها خوش است
زندگى را خوب بايد آزمود / اهل صبر و غصه و اندوه بود
باختيم و هيچ شاكى نيستيم / بر زمين خورديم و خاكى نيستيم

تو را با ديگرى ديدم كه بى من شادمان بودى گمانم بود بى احساسى و تو بيش از آن بودى رها كردى مرا رفتى شكستن بود تقديرم تمام فكر من هستى به فكر ديگران بودى

چقدر بايد بگذرد؟؟ تا من در مرور خاطراتم وقتى از كنار تو رد مى شم تنم نلرزد ... بغضم نگيرد ...

با آمدنت بهار دل پيدا شد/ بلبل به نوا آمد و گلها وا شد اى كاش كه رفتنت نمى ديدم من / با رفتن تو قيامتى بر پا شد ...

در يك آشنايى دوستانه ما با هم دست داديم ... تو فقط دست دادى و من همه چيزم را از دست دادم...!

یادت ای دوست به خیر
بهترینم خوبی؟؟؟
خبری نیست ز تو !
دل من میخواهد که بدانی بی تو دلم اندازه دنیا تنگ است
یادت ای دوست به خیر...

انگارپاى ثانيه ها لنگ مى شود وقتى دلى براى دلى تنگ مى شود

دور بودن از عزیزان مشکل است / إمتحان با وفایی ،در جدایی حاصل است / گرچه من دورم زپیشت ای رفیق / دوریت دریا و یادت ساحل است.

بى روى او به دنيا،يك ذره نيست ميلى از وقت رفتن او،خيلى گذشته،خيلى دلتنگم و پريشان،با يك اميد كم رنگ شايد براى من هم دلتنگ مانده ليلى

آمد اما در نگاهش آن نوازش ها نبود
چشم خواب آلودش را مستى و رويا نبود
لب همان لب بود اما بوسه اش گرمى نداشت
دل همان دل بود اما مست و بى پروا نبود...

اگر رفتم،مگو او بى وفا بود،مگو با عشق من نا آشنا بود، تو با عشقت مرا ديوانه كردى ، مگو راهش ز راه من جدا بود ...