دیشب که باران آمد، میخواستم سراغت را بگیرم اما خوب میدانستم باز هم که پیدایت کنم، باز زیر چتر دیگرانی

خسته ام از این زندان که نامش زندگیست.. پس قشنگی های دنیا دست کیست.. باختم در عشق اما باختن تقدیر نیست.. ساختم با درد تنهایی مگر تقدیر چیست......؟

همیشه شیرین نباش فرهاد گاهی باید طعم دیگری را تجربه کند

دور باش ، اما نزديک ، من از نزديك بودن های دور مى ترسم

صحبت از فاصله نيست صحبت از مهر و وفاست شايد اين فاصله ها محک عاطفه هاست

هميشه فصل دلم پاييز است ، طلوعش بس دلگير و غروبش هميشه طوفانى ست

تو دریایی و من موجی اسیرم، که میخواهم در آغوشت بمیرم . بیا دریای من آغوش برکش، نمی خواهم جدا از تو بمیرم

صبر کردن دردناک تر است و فراموش کردن دردناکتر اما از این دو دردناکتر این است که صبر کنم یا فراموش

روز مرگم، هركه شيون كند ازدور و برم دوركنيد ، همه را مست و خراب از می انگوركنيد،مزدغسال مرا سير شرابش بدهيد ، مست مست ازهمه جا حال خرابش بدهيد، بر مزارم نگذاريد بيايد واعظ ،پير ميخانه بخواند

آسمان باد یگران صاف است و با ما ابر دارد
می شود روزی صاف با ما اما صبر دارد

آن شب که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه صدساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیدیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم

تصميم گرفتم آنقدر كم ياب شوم تا دلي برايم تنگ شود. ولي افسوس فراموش شدم .

دل ناله کند از من ، من ناله کنم از دل ، یارب تو قضاوت کن دیوانه منم یا دل . . . ؟

زندگی کردن من مردن تدریجی بود هرچه جان کند تنم عمر حسابش کردند

بلور خوش رنگ شبی ، وقتی که شب نشین ، منم با تو به دیوار جنون ، رنگ ترانه میزنم فاتح قلب آسمون! تکیه بزن به شونه هام واسه یه بارم که شده بگو هنوز تو رو میـخوام