اسمان دلم براى تو آنقدر تنگ ميشود كه آغوشم برايش كهكشان است

وقتی کاسه ای زیرنیم کاسه هست؛ یعنی من به او فکر می کنم ؛ او به دیگری.

شب که میشود نبودن هایت را زیر بالش میگذارم و شجاعت خود را زیر سوال...
دوام میاورم تا فردا؟؟؟

حالم را پرسيدند گفتم رو به راهم نمي دانند رو به راهي هستم كه تو رفته اي

خانه به دوش فنا در شب طوفانیم ، داغ کدامین گناه خورده به پیشانیم ؟ همسفر بادها رفته ام از یادها، فاصله ای نیست تا لحظه ویرانییم!

من همیشه بهترینا واسم بوده و هست ... اگه مال من نشدی حتما بهترین نبودی

هرگاه صدای جدیدی سلام می کند تپش قلب می گیرم! من دیگر کشش خدا حافظی ندارم مرا ببخش که جواب سلامت را نمی دهم!!...

روحم میخواهد برود یک گوشه بنشیند پشتش را بکند به دنیا پاهایش را بغل کند و بلند بلند بگوید: من دیگر بازی نمیکنم.

جفا مکن که جفا رسم دل ربایی نیست جدا مشو که مرا طاقت جدایی نیست

برای شکستن من یه اخم تو کافیه ، نیازی به فریادت نیست . واسه اشک ریختنم سکوت تو کافیه نیازی به قهر نیست . برای مردنم حرف رفتنت کافیه نیازی به انجامش نیست .

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض ، یک طرف خاطره ها ، یک طرف فاصله ها ، در همه آوازها ، حرف آخر زیباست!
آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنیم؟
حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست...!

شگفتا !
ردپاى دزد دهكده ى ما بروى برف،
چقدر شبيه چكمه هاى كدخداست !

اگر اى دوست تحمل بنمايى ، همچون خارى كه شود همدم گل ، با تو تا مرز شكفتن ، با تو تا سبز شدن ، آن طرفتر حتى...
با تو تا زرد شدن میمانم!!!...

سراغ كلبه ما را كسى جز غم نميگيرد ، خوشا روزى كه غم هم گم كند ويرانه ما را

گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم!
فضای اتاق برای پرواز کافی نبود.