گاه گاهی که دلم تنگ و نگاهم ابری است کاش می شد که تو را میدیدم.

از ته جاده صدایت می کنم ... بی هوا در دوریت هی گریه زاری می کنم ... آنقدر بر آسمان فریاد زنم ... تادلش رحم آید و با من، بی تابی کند

آمدنت يك رويا بود ، ماندنت يك خاطره ، رفتنت يك فاجعه

خسته درحبس زمینم ، ماه من یادم کن ، به نگاهی به پیامی ، سخنی شادم کن...

وصل تو كجا و من مهجور كجا! دردانه كجا حوصله مور كجا!
هر چند زسوختن ندارم باكى ، پروانه كجا آتش طور كجا

در خلوت من جز تو کسی راه ندارد،
رخسار فریبای تو را ماه ندارد،
غمنامه ی من غصه ی چشمان تو باشد،
``غیر از تو دلم دلبر دلخواه ندارد``‏‎ ‎خیلی به یادتم

گفتم دوستت دارم ، نگاهی به من کرد و گفت : چندتا ؟ دستام رو بالا آوردم و تمام انگشتهای دستمو نشونش دادم اما اون به کف دستام نگاه می کرد که خالی بود .

به سلام ها دل نمی بندم از خداحافظی ها غمگین نمی شوم دیگر عادت کرده ام به تکرار یکنواخت دوری و دوستی خورشید و ماه

هم نفس آرام باش بیدار بیدارم ، غیر از تو هر چه دارم سخت بیزارم ، خسته تر از خاکم و افتاده ام ، در کنج غربت ، از غم هجران تو بیمار بیمارم

در جهان هرگز مشو مدیون احساس کسی تا نباشد رایگان مهرت گروگان کسی گوهر خود را مزن بر سنگ هر ناقابلی صبر کن پیدا شود گوهر شناس قابلی

دوری از این دیده اما باز یادت می کنم .حرمت این آشنایی فرش راهت می کنم در فراقت غم حصار خنده هایم را شکست باز هم از انتهای دل صدایت می کنم .

حکایت من حکایت کسی است که عاشق دریا بود اما قایق نداشت دلباخته سفر بود ولی هم سفر نداشت .حکایت من کسی است که زجر کشید اما ضجه نزد زخم داشت و ننالید حکایت من حکایت کسی است که پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همه صداها را بشنود...

می پوشانم دلتنگیم را با بستری از کلمات ولی باز کسی در دلم تو را صدا میزند.

کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرش ولی آهسته می گویم الهی بی اثر باشد

دل زخمی فریب چشم شهلا میخورد ، ساده دل در زندگی از این و آن پا میخورد، در گذزگاه زمان بی دست و پا بودن خطاست، توپ چون بی دست و پاست، از این و آن پا میخورد...