جان رفته ولي زخم جفايت نرود / تاثيردو چشم بي وفايت نرود / فرشي زدل شكسته انداخته ام / آهسته بيا شيشه به پايت نرود

ديشب...
خسته تر از هر روز بودم

كاش ميشد گوشه اي مي نوشتم

خدايا خيلي خسته ام

فردا صبح بيدارم نكـــــــن.!!

خياط خوبي ست روزگار، اما دل مرا، به عمد يا سهو، نميدانم. . .!!
شايد بي هوا، تنگ به سينه ام كوك زد. . .

چهره ام سخت درهم است، فيثاغورثي پيدا كنيد اين مسئله را حل كند!

با نگاهم شدي غريبه، دوري و نديدن دل، چي شده حالا برات سنگينه كه بگي دستام خاليه، هرچه بود محبت به عادتي ديرينه

دلی كه شكستي را گــــچ چاره نكرد...
گـــــل گرفتمش...

این‌روزها
دلم بیمار است..
هی دارد بالا می‌آورد
پس‌مانده‌های تو را ...!

آنکه میرود،نمیداند
اما آنکه بدرقه میکند میداند کاسه ی آب معجزه نمیکند...

خوشحالم که ساعتها را جلو کشیده اند
حالا یک ساعت کمتر از همیشه نیستی...

بی تفاوت باش ..
به جهنم ! مگر دریا مُرد از بی‌ بارانی ؟!

تو به احساست بیاموز نفس نکشد!
هوای دل ها آلـوده است...

بعضيا براي اينكه، ظاهرشونو حفظ كنن،..
باطنشونو نابود مي كنن..............

گرسنه ام گذاشتي تا حريصم كني اما ندانستي يك عاشق گرسنه بي تحمل كه شود به هر آغوشي چنگ ميزند . . .!

هروقت كم مي اورم ميگوييم اصلا مهم نيست ؛ اما تو كه ميداني نبودنت چقدر برايم مهم است !

كاش مي شد
انكشت را تا حلق فرو كرد ... و دلتنكي را بالا آورد!