خیلی خوبه آدم یاد بگیره کسی که اونودوسش داره رو دوس داشته باشه.چون تو مرام این زمونه کسی که دوسش داری دلش یه جا دیگه گیره.

دلم تنگ است دلم اندازه حجم قفس تنگ است .......................وبیا تا برایت یگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

و امروز دلتنگ تر از هميشه به وسعت خاطرات ديروزمان در حسرت گذر كردن ثانيه هاي بي تونشسته ام...و چقدر تلخ است بي قراري براي دستاني كه خيلي وقت است كس ديگري در لذت گرمايشان به سر ميبرد...اري...اين است قصه ي تكراري اين روزهاي من...

شاید<شما> کلمه ی قشنگی باشه ولی <تو>شدن لیاقت میخواهد///////

یه جمله میگم هرکی درک کرد باهاش همدردم
.
.
.
.
.
عجب دردیست درد ''دلتنگی''....

برای او و اوها بودن چه بی طاقتی...
اول مرا تمام کن

دیگر احتیــاط لازم نیستــــــ…

شکستنی ها شکست،

هرطور مایلیـــــد حمــــل کنیــــــد…!!!

ب سلامتى یاد غریبه هایی که مرا درک کردند وتاسف برای آشنایان غریبی که مرا در هم شکستند!...***

چه قدر سخته ادم گل باچه شو تو باغچه ديگه اي ببينه و بگه گلم باغچه نو مبارك

تو رفتی و من با تمام بی وفایی هایت خیانت هایت هنوز هم عاشقت هستم
منی که بعد خدا می پرستیدمت.اما آنچنان از این دنیا سیر شدم که در خیال خود چوبه ی داری درست کردم و به دور گردنم انداختم. صندلی به زیر پایم ایستاده ام.منتظرم تا تو برگردی و نجاتم دهی .
ولی...
ولی...
دروغ چرا؟
میترسم که دوباره برگردو خیانت کنی......

قدیما که با من بود همیشه بهش میگفتم میمیرم برات! گریه میکردو میگفت خدا نکنه منم برا اینکه اشکاشو نبینم آرزو کردم همیشه زنده بمونم.حالا که بی معرفت رفته و دیگه نیست هر روز آرزو میکنم بمیرم اما همشون بی اثر شدن......

" برای عزیز "
دردناکترین جدایی ها آنهایی هستند که...
نه کسی گفت چرا ...
و نه کسی فهمید چرا ...

مــــے گــُــویـَـنــد ســـــآدِه ام،،

مـــے گـُــویــَـنـــد تــُــومَــــرا بآ

یــِک جُمـــــلـــﮧ

یـِــک لَبـــــخـنـــد،،،

بـِـــﮧ بــازےمیـــــگیــــرے ... ... ...

مــــــے گـُــــوینــــد تـَــرفنــد هـــآیت، شِـــیطنـــتهــــآیت

و دروغ هآیـــت را نمــــے فَهمَــــم ... !!

مــــــے گویند ســــآده ام

اما تــــُـوایــטּرا باوَر نَکـُـטּ

مـــَـــــטּ فـــــقــــــط دوســـتـــَــت دارم،

هَمیـــــــــטּ!!!!

و آنــــها ایــــטּ را نِمـــــــے فـَـــهمنــــد...

کـلافه تــر از هـمـیــشـــه ام

چـنـد وقـتـی است که دست شـستـه ام

از دست نـویس هـــایــــم...



در هـیـاهـــوی اندیـشه هـای گـنـگـم

که هـر از چـنـدی بـی هــوا ،

بـهـانــه می گیرند ...



نه كلافی دارم كه بـپـيــچـــم

و نه صندلی‌‌ام تـــــاب می‌خـورد

فـقـط دراز کـــشـــیـــده ام

و خـیـره شـدم به آیـنــده مـبهــم پـیـش رو ...

ایـــن روزهــــا

رفـتـارهایت روی اعـصـابـم رژه می روند !

و افکاری كه در من شـكـل می‌گـیـرنــد

تابـوتـم را چـنـدین سال زودتر سفارش خواهـنـد داد ...

انگار زیر پوست تو هم چیزی راه می‌رود !

شــایــــــــــــد بـــــــــــروم ...

چه خـیـال كــرده‌ای ؟!

ستاره‌ام را هـنـوز هم خودم می‌توانـم بـچـیـنـم ...