آدمك آخر دنياست بخند. آدمك مرگ همين جاست بخند.
دستخطي كه تو را عاشق كرد شوخي كاغذي ماست بخند.
آدمك خرنشوي گريه كني كل دنيا سراب است بخند.
خدام مثل تو تنهاست بخند.

روزگاري جاده بودم , جاده اي غرق تردد , جاده اي کز رفت و آمد لحظه اي خالي نميشد , من که بسياري رفيقان را به آبادي رساندم , عاقبت من ماندم و تنهايي خود !

برای تا ابد ماندن باید رفت...گاهی به قلب کسی...گاهی از قلب کسی...

زندگـی را اشكـی بيش نمـیدانم ، پـس بگـــذار با اشک چشمانم بنويســــم :
بيادتـــــم هميشه

در طالع من نيست كه نزديك تو باشم* ميگويمت از دور دعا، پرستوى خزان ديده اگر باز رساند

مثل آن مسجد بین راهی تنهایم…
هر کس هم که می آید مسافر است می شکند …..
.هم نمازش را ، هم دلم را …
و می رود

تورا مرور ميكنم،
تا خاموشيم نشان فراموشيم نباشد
اي فراموش نشدني

در فراغت آهنگ قلبم در غم است بى صدا ميخندم اما روزگارم درهم است

حلالم کن اگر دوری ، اگر دورم
اگر با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم..
بگو عادت کنم بی تو که می دونی نمیتونم..
که می دونی نفسهامو به دیدار تو مدیونم...

ازعذاب بي تو بودن در سكوت خود خرابم
دوري از صورت ماهت هر نفس ميده عذابم...

جدا ماندن از كسي كه دوستش داري فرقي با مردن نميكنه ، پس عمري كه بي تو ميگذره مرگي ست به نام زندگي!!...

شکست عهد من و گفت هرچه بود گذشت / به گریه گفتمش آری ولی چه زود گذشت / بهار بود و تو بودی و هزار عشق و امید / بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت !

در دادگاه عشق قسمم قلبم بود ، وکیلم دلم بود و حضار جمعی از عاشقان!قاضی نامم را بلند و گناهم را دوست داشتن تو اعلام کرد سپس محکوم شدم به تنهایی و مرگ کنار چوبه دار!
از من خواستند آخرین خواسته ام را بگویم و من گفتم به تو بگویند : دوستت دارم !

این هم از یک عمرمستی کردنم / سالها شبنم پرستی کردنم / ای دلم زهر جدایی را بخور /چوب عمری با وفایی را بخور/ ای دلم دیدی که ماتت کرد و رفت/ خنده ای بر خاطراتت کرد و رفت / آه عجب کاری به دستم داد دل / هم شکست و هم شکستم داد

رفتي و در باورم باران گرفت
خاطراتت در وجودم جان گرفت
با تو بودن عادتي ديرينه بود
روزگار از من تو را آسان گرفت..