روى خرابترين خرابه تخت جمشيد مينويسم خرابتم رفيق!

یافتن میلیونها دوست معجزه نیست معجزه تویی که میان میلیونها دوست تکی.

نکردم در اين دنيا گناهى * فقط کردم به چشمانت نگاهى * گناه من اگر باشد نگاهى * مجازاتم بکن هر طور که خواهى

اى دوست پايبند وفا بودم و هستم
والله كه من اهل صفا بودم و هستم
دانى ز چه اين دل به خودش مي بالد
از اينكه فداى رفقا بودم و هستم

دوستى برگ گلى نيست كه بر باد رود!
تشنه را آب محال است كه از ياد رود!

زندگي شهدگل است ، زنبور زمان ميخوردش!
آنچه باقي مي ماند:
عسل خاطره هاست

زندگی کن و لبخند بزن به خاطر اونهایی که با لبخندت زندگی میکنند...

خوبی بادبادک اینه که می‌دونه زندگیش فقط به یک نخ نازک بنده ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده

آرزو دارم فرو افتادن هر قطره ي باران ، آميني باشد براي آرزوهايت

نوشته هاي روي شن مهمان اولين موج دریا هستند ، اما حكاكيهاي روي سنگ ، مهمان همیشگی تاریخند و دوستان خوب حک شدگان روی قلبند و ماندگاران ابدی

كاش دل آدم عين دماغ بود هر وقت ميگرفت فين مي كردي تا باز بشه

عزیز بودن زیباست و دوست داشتن هنر است اما به یاد عزیز بودن زیباترین هنر است.

بچه كه بوديم دل دردها رو با هزار ناله مي گفتيم همه مي فهميدن .
بزرگ كه شديم درد دل را با 100 زبان به هر كسي مي گوييم و هيچ كس نمي فهمد

درمسلک ماسوخته دلان
فراموشی حرام است
این بخت گهى تلخ گهى نیز بكام است
گرچه ما اهل شب و مسجد و تسبيح نباشيم
در مذهب ما حق رفاقت به تمام است

هميشه آنكه سراغي از تو نميگيرد دلتنگ ديدنت است و از شكاف چشمانش به نبودنت خيره ميشود
هميشه آنكه تو او را نميبيني نامهربان نيست!