درد من حصار بركه نيست، درد من زيستن با ماهيانى است، كه فكر دريا به ذهنشان خطور نكرده...

چو يار درقناعت كوش و از دنياي دون بگذر / كه يك جو منت دو نان دو صد من زر نمي ارزد

"خدایا" الودگی ادمها از حد گذشته... دنیاراچند روزی تعطیل نمی کنی؟؟

دیدن لبخند کسانی که رنج میکشند ، از دیدن اشک هایشان دردناک تر است . . .

ثانيه ها مى گذرند
چشم به ساعت دوختم
تو در يک قدمى من از من فرسنگ ها دورى
کاش مى توانستم گامى بردارم.

آدمي فقط در يك صورت حق دارد به ديگري از بالا نگاه كند و آن هنگامي است كه بخواهد دست ديگري كه بر زمين افتاده بگيرد تا او را بلند كند

زمستاني سرد كلاغ غذا نداشت تا جوجه ها شو سير كنه... گوشت بدن خودشو ميكند و ميداد به جوجه هاش ميخوردند... زمستان تمام شد و كلاغ مرد... اما بچه هاش نجات پيدا كردند وگفتند: اخ خوب شد مرد راحت شديم از اين غذاي تكراري اين است واقعيت تلخ روزگار ما...

خدايا آن كس كه صادقانه يادم ميكند 
هر لحظه عاشقانه يادش كن...

ديروز روز جهاني آوارگان بود, توقع داشتم يه تبريك خشك و خالي به ما ميگفتي كه يه عمريه آوارتيم

تو را مرور مي كنم تا...
خاموشي ام نشانه ي فراموشي ام نباشد...

هيچ دلي بي بهانه نميتپد...
نميدانم بهانه ها دلگيرند يا دلها بهانه گير

چه فرقى ميكنه وسوسه سيب يا حوا...براى كسى كه آدم نيست!

هميشه عزيزترينها در خاطر انسان ميمانند آسوده خاطرم كه تا ابد در خاطرم ميماني

كاش دوستي آدمها مثل رفاقت چشم و دست بود وقتي دست زخم ميشه چشم گريه ميكنه وقتي چشم گريه ميكنه دست اشكاشو پاك ميكنه.

سراغ كلبه ى ماراكسى نمى گيرد، خوشا روزى كه غم هم گم كند ويرانه ى ما را.