هیچ میدانی ؟
تا تو در آغـوش من گل نکنی‌
این بهار ، بهار نمی‌‌شود . . .

سالها بعد ياد تو از خاطرم خواهد گذشت و نخواهم دانست کجايي و نخواهي دانست کجايم اما آرزوي من براي خوشبختي تو، تو را در بر خواهد گرفت....
و تو درآن لحظه احساس خواهي کرد اندکي خوشحالتر و اندکي خوشبخت تري و نخواهي دانست چرا

هرصبح كه خورشيد سر از خاك برآرد - ديوانه دلم، حسرت ديدار تو دارد.

آبي باش مانند آسمان! تا عمري ب هواي تو سر ب هوا باشم....!

گفتی اندر خواب بینی بعد این روی مرا / ماه من ، در چشم عاشق آب هست و خواب نیست

در رویاهایت جایی برایم باز کن ، جایی که عشق را بشود مثل بازی های کودکی باور کرد ، خسته شدم از بی جایی !

عشق تصمیم نیست ، یک احساس است
اگر ما میتونستیم تصمیم بگیریم که چه کسی را دوست داشته باشیم
بعد از آن یک زندگی بسیار ساده و معمولی داریم
و از زندگی عاشقانه و جادویی سهمی نمیبریم . . .

جاگذاشته ام دلی
هرکه یافت
مژدگانی اش تمام “ زندگی ام” . . .

برو ای خوب من، هم بغض دریاشو ، خداحافظ
برو با بی کسی هایت هم آوا شو ، خداحافظ
تو را با من نمی خواهم که “ما” معنا کنم دیگر
برو با یک “من” دیگر بمان “ما” شو، خداحافظ . .

سلام بر آنان که لایق سلامند / یک رنگ و یکدل و یک مرامند
هم گلند هم گنجینه هم دوست / هرچه از وی تعریف کنی نیکوست . .

آرزو دارم بهاران مال تو / شاخه های یاس خندان مال تو
آن خداوندی که دنیا آفرید / تا ابد همراه و پشتیبان تو . . .

هیچ میدانی ؟
تا تو در آغـوش من گل نکنی‌
این بهار ، بهار نمی‌‌شود. . .

درغريبي آه كشيدم هيچ كس يادم نكرد، درقفس افتادم صياد آزادم نكرد، من نخواهم ازقفس صياد آزادم كند، دوست دارم درغريبي دوستي يادم كند.

من غریبه دیروزم.اشنای امروز و فراموش شده ی فردا پس در اشنایی امروز مینگرمت تا در فراموشی فردا یادم کنی
<<دوستت دارم>>

مادرم ميگفت: دوستانت را ببين، همه به جايي رسيده اند! نميدانست منتظر نشسته ام تا به تو برسم!