دانم و دانی که جانم عاقبت از آن توست / پس نزن آتش به جانم چون که جانم جان توست
گر زنی آتش به جانم من بسوزم در رهت / پس از آن هر ذره خاکسترم خواهان توست

این سخن در آسمان باید نوشت:
با تو در دوزخ مداوم ، بی تو هرگز در بهشت

عشق را آب حیات میدانم / هر قطره اش را عمر جاودان میدانم
بی قطره قطره های آن ، بر خودم / مرگ را میهمان میدانم .

دل صدچاک ما را تیغ ترحم بدرید / دل ما را به همان قیمت ارزان بخرید
دل من گرچه شکسته ، گوهری ناب شده / عشق در قلب تو آن تحفه ی نایاب شده .

همه مرا به خنده های با صدا می شناسند ، این.بالش بیچاره ، به گریه های بی صدا !

تا چند نظر به روی مهتاب کنم / خود را به هوای دیدنت آب کنم
یک قطعه ی عکس خود برایم.بفرست / تا در دل بیقرار خود ، قاب کنم .

خواب دیدم که دلم بند تو بود / خواب من تعبیر لبخند تو بود
تو به سان گل شدی اوج شکوه / نبض من ، در ساقه آوند.تو بود .

چه مهمانان بي دردسري هستند مرده گان!
نه به دستي ظرفي را چرک مي کنند
و نه به حرفي دلي را آلوده!
تنها به شمعي قانعند
و اندکي سکوت...
استاد حسین پناهی

از رنجي که مي بريم...
به کوه نگاه کن!
به کوه...
تا ايمان بياوري
به حيات دوباره ي خود!

خسته ام من!
خسته از اين زندگي!
خسته از اين روزهاي پرملال!
بال مي گيرد
کلاغ روح من،
تا کِنار دشت سبز بي بلال!

پدرم مي گويد، کتاب!
و مادرم مي گويد، دعا!
و من خوب مي دانم
که زيباترين تعريف خدا را
فقط مي توان از زبان گل ها شنيد...

پس!
سومي بود که گريه مي کرد؟
ما که
دو نفر بيشتر نبوديم...

نیت کرده ام اگر نیای.پیاده از یادت بروم...

همیشه ترسیدم
فرار کردم
وحشت داشتم
دنباله چاره بودم
به هر دری زدم
هر کاری کردم
از جونم,دلم مایع گذاشتم
که تنها نمونم
اما...

به تو نزديكترم،ميدانم،يك دو روزي ديگر،به همين زودي زود،از همين شاخه لرزان حيات،پركشان سوي تو مي آيم باز،دوستت دارم بسيار هنوز...