دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست / تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست/ قانعم بیشتر از این چه بخواهم از تو / گاه گاهی که به یادت بنشینم کافیست.

بر لب دریای حسرت خانه ای دارم قدیمی
ازتمام دار دنیا ،عزیزی دارم صمیمی
گاه و بیگاه یادی از ما می کند
با مرامش شرمسارم می کند

در غم عشق نبودیّ و محبت کردی / این هم از لطف شما بود و نمی‌دانستیم;من نکردم گله از عهد و وفاداری تو / عهد ما عهد جفا بود و نمی‌دانستیم;رنج بی‌عشقی و تنهایی و بی‌مهری یار / همه تقدیر خدا بود و نمی‌دانستیم . . .

شیرین ترین لبخند را برای لحظه دیدار نگهدار" زیباترین غزلم را برای شب شعر چشمت نگهداشته ام""

من اینجا بی تو میسوزم وتو آنجا با او میسازی...بین ما فقط یک حرف فاصله است!

چایت را تلخ ننوش!!فقط یک بار نگاهم کن،تمام قندهای دلم را برایت آب میکنم...

چه زیباست وقتی می فهمی کسی زیر این گنبد کبود انتظارت را می کشد.چه شیرین است طعم پیامی که میگوید:"کجایی".....؟

ک ا ش های ِ تو در مَستی ِ آن شب ها ... ،
حالا شده ...
ا ش ک های ِ من در هُشیاری ِ این شب ها ...

آن روزها ...
تو و بوسه ی ِ داغ ...
امروزها ...
من و داغ ِ بوسه ...

این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بوده است
این دسته که بر گردن او می بینی
دستی است که بر گردن یاری بوده است

اگـــر تو را امـــتحان میگرفتند ،
بی شک من رتبه ی اول میشدم ،
بس کــه تــکرار کردم نامـــــت را در مرور خاطرات

گذشته در چشمانم مانده است
عبور ثانیه ها ی رد شده در تمام نگاه هایم مشهود است
چشمانت را با شقاوت تمام به روی حقایق بستی
صبور میمانم و بی تفاوت می گذرم
که نفهمی هنوز هم دوستت دارم

شب ها ز غم تو خواب ندارم
رحمی به دلم کن که دگ تاب ندارم
از بس ز دوری تو گریه نمودم
چشم به زبان امد و گفت اشک ندارم

ﺷﻌﺮ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻢ، ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﺒﻨﺪ، ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ، ﺣﺎﻓﻈﻪ ﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ!

دارم برای ِ رَفته ای گریه می کنم ...
که خنده های َم با او آمده بود ...