شاید مصیبت،محبت باشد و محبت،مصیبت باشد!!
چه کسی میداند؟؟؟

یکی از سرگرمیای ما دهه شصتیا این بود که شبا یه تیکه پاچه میگرفیم جلو چشامون به طرف لامپ!!بعدش چه ذوقی میکردیم از هاله های رنگی که دور لامپ تشکیل میشد!!!!جالب اینه تا یه ربع هم باذوق نگاهش میکردیم!
@@

با ز هم شبی دیگر با یاد تو و بدون تو

عشقه من قول میدهم این لحظه هارو را صبر کنم...

اما با سنگینیه لحظه هایم چه کنم...؟؟

بازی حکم به من آموخت که وقتی تک باشی از شاه هم سرتری

من په ساده بودم افسوس
مثل بازیچه تو دستات
من چه خوش باور اسیر
طعم رویایی حرفات

اگر شونه ات تکیه گامه چرا پس من تنها شدم
چزا هر لحظه ام همیشه منم تنها با خودم
یه تصویر از عکس چشمات روی دیوار دلم
چه قدر قصه ام خنده داره چه قدر بیماره دلم

.... صرفا جهت اطلاع.....
.
.
روزی نویسنده جوانی از جرج برنارد شاو پرسید:
«شما برای چی می نویسید استاد؟ »
برنارد شاو جواب داد:
«برای یک لقمه نان»
نویسنده جوان برآشفت که:
«متاسفم! برخلاف شما من برای فرهنگ مینویسم! »
وبرنارد شاو گفت:
«عیبی نداره پسرم هر کدام از ما برای چیزی مینویسیم که نداریم! »

پروردگارا ..
مرا آن ده که خودم بیشتر حال می کنم..!
عواقبشم با خودم..
آمین

احتیاط باید کرد
همه چیز کهنه می شود و اگر کوتاهی کنیم
عشق نیز
بهانه ها جای حس عاشقانه را خوب میگیرند...

به سلامتیه کسایی که به غیر از یه فاتحه،هدیه ی دیگه ای نمیتونن به پدرهاشون بدن.
خواهرای گلم،داداشای عزیزم:
اگه سایه باباتون روسرتونه،قدرشو بدونین.
"بابا" یه نعمت بزرگه که جای خالیش با هیچی پر نمیشه.
من که ندارم.شما که دارین،قدرشو بدونین.
انشاالله روزی نرسه که مثل من و امثال من،حسرت چند دقیقه بغل کردنش تو دلتون باشه.

زندگی زیباست
اگر
اجاق روشن باشد و …
زن خاموش.
(مصطفی عمرانی)

سلااااااااام داداش مسیحا گلم امیدوارو ناراحت نشی که بهت گفتم داداش من تازه عضو شدم ولی پستاتو میخوندم خیلی خوشحالم که سالمی باور کن وقتی پستتو دیدم خییییییییییلیییییییییییی خوشحال شدم

با دقت بخونیدش لطفا
من بیکار که صد بار بمیرم هر روز
بالشم سنگ و تنم بستر سوز
کت من درگرو عید گذشته ست هنوز
به من آخرچه که نوروزسعیداست امروز

با من قدم بزن... حالا ک با منی حالا ک بغضی ام حالا ک سهممی... با من قدم بزن... میلرزه دستو پام بی تو کجا برم بی تو کجا بیام... دسته منا بگیر...
کنار من بشین...
من عاشق تو ام حاله منو ببین...
از دلهره نگو از خستگی پرم بی تو میشینمو روزا رو میشمارم

دل من همانند اتوبوس های شهر شده... غصه ها سوار میشوند فشرده روی هم و من راننده ام ک فریاد میزنم دیگر سوار نشوید جانیست.....!!!