گاهی دلم نمی خواست تورا ببینم اما تو در کنارم بودی نفس هایت یخ روزهایم را باز می کرد.گاهی دلم نمی خواست تورا بخوانم اما تو مثل یک ترانه زیبا بر لبم زندگی می کردی. من در کنار تو بودم بی انکه شور و نوایی داشته باشم بی انکه بدانم تو از خورشید گرمتری بی انکه بدانم تو از همه شعرهایی که من برکرده ام شنیدنی تری من در کنار تو بودم اما دریغا نمی دانستم کجا هستم.ناگهان مه همه جا فرا گرفت حرفهایم مرطوب شد و چشمهایت با ابرهای مهاجر رفتند.شب امد و چراغها نیامدند ظلمت امد و چشمهایت نیامدند اکنون می خواهم دنیا پنجره ای شودو من از قاب ان به افق نگاه کنم و انقدر دعا بخوانم که تو با نخستین خورشید به خانه ام بیای.