مجنون شدم ، کــه راهــی صحرا کنی مرا
گاهی غــــــبار جــــاده ى لیلا ، کنــی مرا
کوچک ، همیشه دور ز لطف بـــزرگ نیست
قــــطره شدم ، کـــــه راهی دریــا کنی مرا
پیش طبیب آمـــــده‌ام ، درد مـــی‌ کشــــــم
شــــایــــد قــرار نیست ، مــــداوا کنی مرا
من آمدم ، که این گره ها وا شود ، همین
اصلا بـــــنا نبود ، ز ســـر وا کنــــــی مرا
حــــالا ، کـــه فکــــر آخــــرتم را نمی ­کنم
حـــق می ­دهم ، کـــه بنده ىِ دنیا کنی مرا
من ، سال هاست میوه یِ خـــوبی نداده‌ام
وقتــــش نیـــــامده ، کــــه شکوفا کنی مرا
آقــــا ، برای تو نه ، برای خودم بـد است
هــــر هفته در گـــــناه ، تــماشــا کنی مرا
مــن ، گم شدم ، تو آینه‌ ای گم نمی‌ شوی
وقتـــــش شــــده بـــیائی و ، پیدا کنی مرا
ایـــن بـــــار ، بــا نــــگاه کریمانه‌ ات ببین
شــــایــــد ، غلام خانه زهـــــرا ، کنی مرا