لعنت به رفاقتایی که یه طرف همه چیشو به پای دوستش میزاره اما اونیکی نارومیزنه

لعنت به رفیقی که سال کنکور برای اینکه به قول خودس استرس نداشته باشه تنهاش نذاشتمو خیلی از زنگای کلاسامو به خاطرش از دست دادم

لعنت به رفیقی که بهم نگفت تا بعد کنکور خودش سهمیه داشته و قبول شد اما من به هوای اینکه مثله هم داریم درس میخونیم و یه جا قبول میشیم از زنگای کلاسم به خاطرش گذشتم و پابه پاش همه جا بودم

لعنت به منی که بهش اعتماد کردمو الان خودم افسرده و منتظر سال دوم هرشب تو تنهاییام گریه میکنم و اون الان خوشه...