یـا حـسـیـن بـن زهـــرا :
در هـر کجا بـه باورتان گریه میکنم
بر گریه های خواهرتان گریه میکنم
هر شب دلم به یاد شما بغض میکند
بر پـاره پـاره پیکـرتان گریه میکنم
در اوجِ غربتی و به نی تکیه داده ای
با نـاله هـای آخـرتان گریه میکنم
حنجر نمانده و چقدر بد بریده است
بر این بریده حنجرتان گریه میکنم
یک ضربه،دو ضربه،رسید تا دوازده
بر طرزِ کنــدنِ سرتان گریه میکنم
تیری شبیه نیزه ولی با شتابِ تیر
آمد به قصدِ اصغرتان،گریه میکنم
گوشواره را کشید و رقیه(س)زمین خورد
بر خاک روی دخترتان گریه میکنم...