تاریخ انتشار : تير 1395
تو فردایی همان که قرار است بخاطرش زنده بمانم
مرهم زخم های کهنه ام کنج لبان توست..
بوسه نمیخواهم .. چیزی بگو..
بهار در انتظار شکفتن است..
بانو غنچه ی لبهایت را سرخ تر کن
تمام انچه دانسته ام همین است
تو عشق منی و آن که عاشق است
به هیچ چیزی نمی اندیشد
نمی اندیشد.