گاهي از تنهايي دستم را دراز ميكنم
بلكه دستم را بگيري
نه اما خيالي دور است
تو از من فاصله هاي زياد دوري
انقد دوري كه حتي من اگر در تنهايي خويش بدوم به تو بر خورد نميكنم
تو چرا ساعت ها از من دوري
تو چرا قدم ها از من دوري
چشمانم ديگر سويي ندارد
تو بيا
تو بيا دستانم را بگير
و ببين چقد در معرض سايش سنگ هاي اين فاصله است كه من به زمين خوردم
ميتواني
زخم هايم را درمان كني
ميتواني فاصله را كم كني
ميشود دقيقه هايت با دقيقه هاي من يكي شوود
ميشود قدم هايت هم قدم من شود
ميشود ........(shima)