پنجشنبه که میشود
یاد کسانی‌ که هرگز تکرار نمی‌شود
و غایبانی که هیچ حضوری,جبران نبودنشان را نمیکند،در دلم بیداد میکند...!!
مرور خاطرات شان، آسمان دلم را آنچنان آکنده از ابرهای تیره میکند که گویی" اذالشمس کورت "
و" اذالسماء انفطرت " را در گوش جانم به تلاوت نشسته اند....
همزمان چشمانم نیز دلتنگ نماز باران میشود و بغض گلویم،قیامت میکند...اما افسوس که دیگر زمان به عقب برنمیگردد تا حتی بقدر پلک زدنی در آغوششان گیرم ،
و توشه برگیرم..!!
کاش قدر همدیگر را بدانیم پیش از آنکه برای یکدیگر خاطر شویم.