متن از خودم :

خدايا حالم غريبانه عجيب است ...

حال دست هايم شنيدني ست ...

و * امتداد خلوت شب هاي تنهايي * ...

قصه هر روزم است ... كه شنيده نمي شود ... اما

شوق پرواز از آسمان ابري چشمانم

هياهوي خنده ي لبانم را به سخره مي گيرد ...

كه شب نيز به احترام تنهايي ام سكوت مي كند ...

اما من ... چه نامردانه حرمت شب را مي شكنم ...

و بي بديل ترين رقص باران چشمانم را

به نظاره مي گذارم ...

و * شب * ...

اين تاريك ترين رسم ابديت ...

همچنان مي درخشد ...