خدای من!!
تو چقدر با من مهربانی با این جهالت عظیمی که بدان مبتلایم.
تو چقدر درگذرنده و بخشنده ای با این همه کار بدی که من می کنم و این همه زشتی کردار که من دارم.
خدای من!!
تو چقدر به من نزدیکی با این همه فاصله ای که من از تو گرفته ام .
تو که اینقدر دلسوز منی.
خدایا تو کی نبوده ای که بودنت دلیل بخواهد؟؟
تو کی غایب بوده ای که حضورت نشانه بخواهد؟؟
کور باد چشمی که تو را ناظر خویش نبیند.
بسته باد پنجره ای که رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود.
و زیانکار باد بنده ای که از عضق تو نصیبی ندارد!!