"رفتن" !

رفتن که بهانه نمیخواهد،یک چمدان میخواهد از دلخوریهای تلنبار شده و گاهی حتی دلخوشیهای انکار شده ...
رفتن که بهانه نمیخواهد وقتی نخواهی بمانی،با چمدان که هیچ بی چمدان هم میروی!

"ماندن"

ماندن اما بهانه می خواهد،دستی گرم،نگاهی مهربان؛دروغ هایی دوست داشتنی..
وقتی بخواهی بمانی ،

حتی اگر چمدانت پر از دلخوری باشد خالی اش میکنی و باز هم میمانی ...
میمانی و وقتی بخواهی بمانی،نم باران را رگبار می بینی و بهانه اش می کنی برای نرفتنت...
آری
آمدن دلیل می خواهد

ماندن بهانه و رفتن هیچکدام ...!!!