تاریخ انتشار : تير 1394
آنگاه که غرورکسي را له ميکني
آنگاه که بنده اي راناديده مي انگاري
آنگاه که کاخ آرزوهاي کسي راويران ميکني
آنگاه که شمع اميد کسي راخاموش ميکني
آنگاه که حتي گوشت راميبندي تاصداي خردشدن غرورش رانشنوي
آنگاه که خداراميبيني وبنده خداراناديده مي گيري
ميخواهم بدانم،
دستانت رابسوي کدام آسمان دراز ميکني تابراي خوشبختي خودت دعاکني؟
سهراب سپهري.