نگذار هرکس که آمد و ماندني نشد            تو را ،
               دلت را ،
                        صداقتت را با خودش يدک بکشد...  
که هروقت از سرِ بي حوصلگي ،   
از سرِ نبودنِ آرامشي،     
آمد و سراغت را گرفت ،                     حالت را پرسيد ،    
                   دلت را قل قلک داد و باز رفت و گم شد ،
تو بماني و دنيايي اشک...      
             تو بماني و چرا و اما و اگر ...    
آنکه ميرود بايد مي رفته ...     
    اصلا برايِ رفتن آمده بود ...       
  تو هم برو ...