خدایا !!!
من همانم که گاه خندانم ،، و گاهی گریان،
گاه شکرگزارم ،، و گاهی درحال گله کردن،
گاه بنده ی توام ،،و گاهی بنده ی خویش!
خدای همیشگی ام!
من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام ،
بیماری نامتعادل،
که همیشه به نسخه ی طبیب خویش عمل نمی کند!
اسیر خویشتنم ؛
و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام ،،
مرا در برگرفته است...
معبود آزاده ام!
بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را از هم جدا كن!
مرا به آغوش خویش دعوت كن !
که تشنه ترینم به آن...
تمام این گاه و بی گاههای مدامم را ببخش
به حق خدایی،همیشه پایدارت