تاریخ انتشار : ارديبهشت 1394
انـدازه پـسر خـودم بـود ؛ سيـزده ، چـهارده ساله . وسـط عـمـليات يـه دفـعه نـشست
گـفتم ((حـالا چـه وقـت استـراحـته بـچه ؟))
گـفت : بـند پـوتيـنم شل شـده ، مـي بـندم راه مـي افـتم ..
نـشست ولـي بـلند نشد . هر دو پـاش تـير خـورده بـود . بـراي روحيه مـا چـيزي نـگفته بـود . .