تعارف های همیشگی را کنار می گذارم. بیا برای یک بار هم که شده با هم رو راست باشیم. چرا خودمان را گول بزنیم؟ زمان هیچ چیز را عوض نمی کند. پس کوتاه بیا. آن هم حالا که شب ها اینقدر بلند شده که ما فرصت کافی برای رویا دیدن داریم اما... اما چه فایده که رویایی نداریم. بار سفرت را می بندی، دست تکان می دهی و تمام حافظه ام را پاک می کنی اما اگر چشم هایم را ببندم، اگر لحظه ای نگاهم را از تو بگیرم، اگر فقط کمی صدایم بلرزد شک نکن دستم را می خوانی و همه چیز نقش بر آب می شود. با این وجود نمی دانم چرا به سلام هایت دل بسته ام وقتی می دانم هر سلام شاید ابتدای هر راهی باشد که پایانش را نمی دانم.