تنهایی شاید یه راهه...راهیه تا بی نهایت...قصه ی همیشه تکرار ...هجرت و هجرت و هجرت...
***
من افتخار میکنم که تو این دوره زمونه تنهام!سخته...درد داره...بعضی اوقات دلت ی لبخند از ته دل میخواد...گاهی دوس داری یکیو دوس داشته باشی...گاهی دوس داری یکی از چشات بفهمه گریه کردی...بعضی اوقات دوس داری اون گوشی لعنتی زنگ بخوره!دوس داری نگرانش شی ...نگرانت شه...اماااا...به چه قیمتی؟!ارزش من انقد کمه که با ی مشت دروغ حس خوبی بهم دست بده؟!!!آرامش کذایی گذراس...من آرامش حقیقی میخوامو جز تو ذات پاک خدا پیداش نکردم...الا بذکر الله تطمعن القلوب...