بــــــاور کـــردم !
.
.
.
.
وقـــتی روز تـــولدم پیـــامامـــو به امیـــد اینـــکه از طـــرف تـــو باشه بـــاز میکـــردم امـــا نشـــونی ازتــــ نمیدیــــدم
وقتــــی اخـــر شـــب ، بـــرای خـــالی کـــردن بغضـــم رفـــــتم یه گوشــــه و تنهـــا شمعـــی که داشتـــمُ به یـــآد تـــو فــــوت کـــردم ، بـــاورم شـــد دیـــگه نیـــستی !
بـــاور کـــردم دیگــــه نـــدارمــــت !
بـــاور کردم بــــرگشتــــــی تو کــــارت نیــــــست ....

_______________________________________________

خــــدای من .... خــــدای قشنــــگم !
ایـــن روزها بیشـــتر حواســـت به مـــن باشـــد ...
میـــگویند بزرگـــترین شکســـت از دســـت دادن ایـــمان است ، حـــواست باشـــد که مـــن هنــــــــوز شکســـت نخورده امـــــــ
من هنــوز همـــ تـــو را به نـــام " قـــــــاضی الحــــاجـــــات " میخوانمـــ
حتـــی اگـــر همـــه التماســـهایم را نادیـــده بگـــــیری
هنـــــوز همـــ تو را " ارحـــــــــم الراحــــــمین " میدانمـــ
حـــــتی اگـــر سخت بگیــــری
هنــــــوز هم تـــو همـــــــان خــــدایی ....
امــــــــا مـــــــن !
مـــــــگذار که از دســــــت برومـــــ ....
مــــن امـــــــیدم به توســـــت
بـــــرای دلــــم " امـــن یجـــــیب " بخـــــوان
تا ارامـــ شــــود این مضــــطر .... تا ارامــــ گیـــــرد ایـــن قلبـــــ نا ارامـــ
خـــــدای من !
به حضـــــورت ، به نگـــــــاهت و به یاریـــــــت نیازمـــــندمـــــ ....