تاریخ انتشار : مهر 1393
بی گمان آنشب که دنیا آمدم ِ آسمان هم مثل من افسرده بود
ماه آبان اوج یاس وتیرگی گل نبود برگ هم پژمرده بود
چشمهای پرزاشکم را ببین شاید آنشب آسمان می گریست ، قلب غمگین وهمیشه خسته ام وارث دلتنگی وافسردگی است ، خوب میدانم که روزمرگ من باز ابر آسمان خواهد گریست ساکت وخاموش مدفون میشوم هیچکس ازخود نمی پرسد که کیست ................