ای کاش بودی
شاید منم پر ازتنهایی ام
شاید خورشیدتا ابد بی فروغ شود
چشمانت راباز کن جهان تاریک شد
وبرهان مرا از ظلمت
به انارخشک ته باغ که مصداق تنهاییم است
به انارخشک ته باغ قسم
پنجره هاهمه سوی تواند
چشمانت رابازکن
صدایم گرفته برای گریه های شبانه
برای کابوس رفتنت نفسی نیست
صبحی دیگربمان توکه بی من میتوانی
بی توبودن آوارآفتاب است یاقاف قله تنهایی
شب رامیگویم دفتراسرارش کجاست
رازچگونه بی توطی کردن راکجایافت کنم
درصفحه ی گرگ ومیش صبح؟
لای باران؟درافق؟دریا؟کجا؟