تاریخ انتشار : مرداد 1393
گفتی به لبم لب نزنی چون رمضانست!
هنگام فروخوردن امیال نهانست!!
گفتم به فدای قد رعنای تو ای یار،
بیمارم واین روزه برای دگرانست!
گفتی که ببین ما همه مهمان خداییم
اوشاهد این بی شرمی وکفرعیانست.
گفتم که خدا ازدل انسان خبرش هست
خود خالق این قلب پریش ونگرانست.
گفتی که مسلمانم ودرفکربهشتش،
این کوشش بیهوده توتاچه زمان است؟
گفتم که به ره مانده لبهای تو هستم
انفاق کن ای حور که هنگام اذان است.