بز علامت طالع‌بيني دي‌ماهي‌هاست. پس اگر با كسي مواجه شديد كه به شما گفت: ديروز بز آوردم، الزاماً به اين معنا نيست كه با اتفاق بدي روبه‌رو شده بلكه امكان دارد كسي را با خودش مهماني به خانه آورده كه متولد دي‌ماه بوده باشد! طبق آمار اغلب كساني كه از ريشهاي پرفسوري برخوردارند متولد دي‌ماه هستند. اگر در يك پياده‌رو در حال قدم زدن بوديد و فردي را مقابلتان ديديد كه در فاصله دو متري چندين بار به زمين خورد بدانيد كه او يك آدم متولد دي است كه هي به زمين مي‌خورد، زيرا ستاره دي ماهي‌‌ها زحل است و از جايي كه نزديك‌ترين ستاره به زمين، زحل است و همچنين دي‌ماهي‌ها تحت تأثير اين ستاره هستند، بنابراين متولدين اين ماه در مقايسه با متولدين ساير ماهها بيشتر به زمين كوبانده مي‌شوند! هيچ وقت يك فرد دي‌ماهي را به مبارزه نطلبيد زيرا آنها خودشان را از قبل برنده اين دعوا مي‌دانند و به همين دليل روز دعوا در محل حاضر نمي‌شوند و توجيه‌شان هم اين است كه چون ممكن است با يك مشت آنها شما با زندگي خداحافظي بكنيد پس بهتر است كه چنين درگيري به وجود نيايد. يك فرد دي‌ماهي را مي‌شناسم كه روزي در يك دعواي خياباني زير آماج مشت و لگد بود و هيچ واكنشي نشان نمي‌داد و وقتي دعوا تمام شد بلند شده و گفت: اگر من او را نزدم به اين دليل بود كه با اولين ضربه من او مغلوب اين مبارزه مي‌شد و از جايي كه نمي‌خواستم سرخورده بشود گذاشتم كه خوب مرا بزند!
متولدين دي‌ماه عاشق‌پيشه و رمانتيك هستند و معمولاً عشق آنها در يكي از شبهايي كه نور عجيبي از ماه ساطع مي‌شود آغاز مي‌گردد. حتماً سؤال مي‌كنيد پس در شبهايي كه آسمان ابري است دي‌ماهي‌ها با احساس رمانتيكشان چه مي‌كنند؟ بايد بگوييم كه درست به همين دليل است كه اغلب متولدين اين ماه عاشق نورپردازيهاي سينما مي‌شوند! دي‌ماهي‌ها براي دستيابي به امنيت و رفاه دست به كارهاي عجيبي مي‌زنند. مثلاً ممكن است براي ايجاد امنيت بروند در استخدام يك مركز انتظامي دربيايند و شبها با همان لباس تا خود صبح كنار خانه‌شان كشيك بدهند! و نيز براي دستيابي به رفاه بروند كنار يك فروشگاه رفاه مسكن بگزينند!

مرد متولد دي
مردهاي متولد دي شيفته آن هستند كه مورد ستايش قرار بگيرند. بايد اذعان كرد كه اين مردها از ابتدا به اين صورت نبودند. زمان شكل‌گيري اين خصوصيت در مردهاي دي‌ماهي برمي‌گردد به دوران باستان و مردم آن روزگار كه مجسمه بز را نماد و سمبلي از خرد و عقل دانسته و آن را ستايش مي‌كردند! مثلاً ممكن است يك مرد دي‌ماهي فكر كند كه مي‌تواند همفري بوگارت هنرپيشه آمريكايي باشد، اما كمي كه مي‌گذرد اصولاً خودش را همفري بوگارت مي‌داند و آن‌قدر با اين توهم پيش مي‌رود كه پاي قباله ازدواجش اسمش را همفري بوگارت مي‌نويسد! و حتي از يك سري نشريات كه با بوگارت واقعي مصاحبه كرده‌اند شكايت مي‌كند كه من اين حرفها را نزده‌ام.
اگر روزي با مرد متولد دي‌ماهتان رفتيد به دامنه كوه و طبيعت و ديديد كه او موقع صرف نهار به جاي نشستن سر سفره رفته و سر قله كوه نشسته و نهار مي‌خورد متعجب نشويد زيرا مردهاي دي‌ماهي دوست دارند كه هميشه در صدر سفره بنشينند!

زن متولد دي‌ماه
زن متولد دي‌ماه بسيار شكاك است به طوري كه اگر يك شب خواب شلوار شوهرش را ببيند كه پاره شده و صبح كه بيدار شد ببيند آن قسمتي كه در خواب ديده بود پاره نيست قبل از گفتن صبح به خير مي‌گويد: چه كسي اين قسمت از پارگي شلوارت را دوخته؟! از زن متولد دي‌تان توقع نداشته باشيد كه آرايش بكند چون نمي‌كند پس اگر روزي او را پاي آينه ديديد بدانيد كه دارد موي دماغش را كوتاه مي‌كند! زن متولد دي اصلاً تاب و تحمل شوخي را ندارد پس اگر روزي از دست او عصبي شديد و يكي محكم زديد توي گوشش و بعد پشيمان شده و خواستيد از دلش دربياوريد اصلاً نگوييد كه شوخي كردم زيرا او در راستاي تنفر از شوخي از شما درخواست طلاق مي‌كند! اگر روزي به خانه آمديد و ديديد كه زن متولد دي‌ماه شما در خانه نيست اصلاً تصور نكنيد كه او رفته مادرش را ببيند. بلكه با آرامش تمام سوراخ سمبه‌هاي منزلتان را نگاه بكنيد. چرا كه اگر با دقت اين كار را بكنيد متوجه مي‌شويد كه زن دي‌ماهي شما رفته و زير كاناپه دراز كشيده است. از او نپرسيد كه چرا آن زير را براي خوابيدن انتخاب كرده‌اي زيرا او همان لحظه به شما پاسخي نمي‌دهد و وقتي كه از آن زير خارج شد خواهد گفت: مي‌خواستم ببينم چه قدر تحمل آن زيرماندن را دارم!

بيماريهاي متولد دي‌ماه
يكي از بيماريهاي شايع در دي‌ماهي‌ها خارش بدن است كه معمولاً در يك حالت منجر به مرگشان مي‌شود و آن حالت اين است كه يك نفر كه هر لحظه قسمتي از بدن او را مي‌خاراند مي‌پرسد: بالاخره ما نفهميديم كه تو كجايت مي‌خارد و او در مقابل اين سؤال ناراحت شده و با شخص سؤال‌كننده درگير مي‌شود و چون زورش به او نمي‌رسد با اولين مشت او به قتل مي‌رسد! از ديگر بيماريهاي متولدين دي‌ماه مي‌توان به عدم حساسيت به بوي بد جوراب اشاره كرد. آنها چون تصور مي‌كنند كه به بوي جوراب حساس نيستند آن‌قدر بو مي‌كشند كه بالاخره دچار عفونت بيني شده و از دنيا مي‌روند.